محققان روشی برای استفاده از تراکنش‌های برگشت‌پذیر در شبکه اتریوم معرفی کردند؛ فرصت یا تهدید؟
برنگشتنی تراکنش ها یکی از اصول اساسی شبکه های بلاک چینی است که با پیشگیری از امکان کلاهبرداری، امنیت مبادلات را فراهم می‌کند. با این حال، گروهی از پژوهشگران دانشگاه استنفورد پیش نمونهٔ روشی را برای ایجاد تراکنش‌های قابل نقض در اتریوم معرفی کرده‌اند و عقیده دارند که این روش می‌تواند راه حلی برای کاهش اثرات ویرانگر سرقت ارزهای دیجیتال باشد.
به گزارش کوین تلگراف، کایلی وانگ (Kaili Wang)، محقق بلاک چین در دانشگاه استنفورد، ایده استفاده از توکن برگشت‌پذیر اتریوم را روز ۲۵ سپتامبر (۳ مهر) در توییتی منتشر کرد. او با اشاره به اینکه این ایده هنوز کامل نیست، گفت هدف از این پیشنهاد وا داشتن افراد به بحث و ارائه راه حل‌های بهتر در جامعه بلاک چین است.
وانگ گفته است:
شواهد محکمی وجود دارد که هک های بزرگی که تاکنون دیده‌ایم، بدون تردید نوعی سرقت هم بوده‌اند. اگر در چنین شرایطی راهی برای برگشت پذیرکردن آن سرقت‌ها وجود داشته باشد، اکوسیستم ما بسیار ایمن‌تر خواهد بود. طرح پیشنهادی ما فقط در صورت تأیید شدن توسط حدنصابی از قضات غیر متمرکز، امکان بازگشت تراکنش را فراهم می‌کند.
این پیشنهاد توسط پژوهشگران حوزه بلاک چین از استنفورد، از جمله وانگ، دان بونه (Dan Boneh) و کوینچن وانگ (Qinchen Wang) جمع‌اوری شده است. این پیشنهاد، استاندارد های توکن «ERC-20R» و «ERC-721R» را معرفی می‌کند که هم‌‌خانواده توکن‌های «ERC-۲۰» و «ERC-721» اتریوم هستند.
با این حال، وانگ اشکار کرد که این پیش نمونه جایگزین توکن‌های ERC-20 نیست و در حال حاضر تراکنش های اتریوم را برگشت پذیر نمی‌کند. او توضیح داد که این طرح یک استاندارد انتخابی است که به سادگی امکان به چالش کشیدن دزدها و بازیابی احتمالی سرمایه به سرقت رفته را در یک زمان کوتاه پس از انجام تراکنش فراهم می‌کند.
فرایند بازگشت تراکنش‌ها در طرح پیشنهادی پژوهشگران استنفورد.
بر اساس استاندارد های توکن پیشنهادی، اگر سرمایه فردی به سرقت رفته باشد، می‌تواند درخواست مسدود‌کردن دارایی های خود را در یک قرار داد حاکمیتی ارائه کند. بعد این موضوع توسط یک دادگاه غیرمتمرکز از قضات بررسی خواهد شد که به سرعت و ظرف مدت حداکثر یک یا دو روز درخواست تایید یا رد می‌شود.
بعلاوه، هر دو طرف تراکنش می‌توانند شواهدی را به قضات ارائه دهند تا آنها اطلاعات کافی برای تصمیم گیری عادلانه را داشته باشند. این مراحل بررسی برای NFTها نسبتاً ساده تر است، چون قضات فقط باید ببیند که مالک NFT در حال حاضر کیست و آن حساب را مسدود کنند.
با این حال، این پیشنهاد می‌پذیرد که مسدود‌کردن (آدرس کیف پول) توکن‌های معمولی بسیار پیچیده تر است، زیرا سارق می‌تواند سرمایه را بین ده‌ها حساب تقسیم کند، از میکسر ارز دیجیتال استفاده کند یا آنها را با دارایی های دیگر مبادله کند.
پژوهشگران برای رفع این مسئله الگوریتمی را ارائه کردند که یک فرآیند مسدود‌کردن پیش‌فرض را برای ردیابی و قفل‌کردن سرمایه دزدیده شده فراهم می‌کند. آنها تصریح می‌کنند که این الگوریتم تضمین خواهد کرد که وجوه کافی برای پوشش مبلغ سرقت شده در حساب سارق مسدود می‌شود. این سرمایه فقط در صورتی مسدود خواهند شد که یک جریان مستقیم تراکنش از سرقت وجود داشته باشد.
پست توییتری وانگ بحث های زیادی را به همراه داشت. مجموعه‌ای از افراد سؤالات بیشتری می‌پرسیدند، از ایده حمایت یا آن را رد می‌کردند.
آنتونی ساسانو (Anthony Sassano)، پادکستر مشهور و از طرفداران اتریوم، در مخالفت با این طرح گفته است:
همواره طرفدار افرادی هستم که ایده‌های جدیدی را درباره اتریوم ارائه و آن را منتشر می‌کنند، اما من برای راه‌اندازی یک نسخه جدید از امور مالی سنتی اینجا نیستم (کنایه به برگشت پذیرشدن تراکنش‌ها در بلاک چین).
ساسانو بعد از گفت‌وگو در رابطه با این ایده با افراد مختلف، توضیح داد که ایده تشکیل تراکنش های برگشت‌پذیر اتریوم و حمایت از مصرف‌کننده باید به جای قرار گرفتن در لایه پایه (بلاک چین یا توکن‌ها) در لایه‌های بالاتری مثل صرافی ها و شرکت‌ها قرار گیرد.
او در ادامه گفت:
انجام این کار در سطح توکن‌های ERC-20 و ERC-721، به طور کلی انجام آن در لایه پایه بلاک چین است که به نظر من درست نیست. حفاظت از کاربر نهایی را می‌توان در سطوح بالاتری مانند لایه‌های جلویی (صرافی‌ها) انجام داد.
