مدیران ذخایر ارزی جهان به‌طور بی‌سروصدا در حال تنوع‌بخشی و فاصله گرفتن از دلار آمریکا هستند — اما نه به سمت ارزهای اصلی سنتی که زمانی در کنار آن قرار داشتند. بر اساس گزارش بانک استاندارد چارترد و داده‌های اخیر صندوق بین‌المللی پول (IMF)، بانک‌های مرکزی و صندوق‌های ثروت ملی، تخصیص دارایی‌های خود را به مجموعه‌ای گسترده‌تر از ارزهای کوچکتر گروه ۱۰ و ارزهای بازارهای نوظهور منتقل کرده‌اند، نه به سمت یورو، پوند استرلینگ یا ین.
به‌طور تاریخی، تنوع‌بخشی ذخایر از دلار به معنای افزایش نگهداری ارزهای اصلی دیگر بود. اما استاندارد چارترد اشاره می‌کند که این الگو از بین رفته است: جریان‌های اخیر نشان‌دهنده انباشت تدریجی «سایر ارزها»ست — طبقه‌ای کلی در داده‌های IMF که شامل دلار کانادا، دلار استرالیا، فرانک سوئیس و برخی ارزهای نقدشونده بازارهای نوظهور می‌شود.
این روند نشانگر تغییری ساختاری در نحوه مدیریت ریسک ارزی توسط سرمایه‌گذاران رسمی است. در حالی که بسیاری اذعان دارند سلطه بلندمدت دلار ممکن است اندکی در حال کاهش باشد، هنوز هیچ جانشین روشنی برای آن پدیدار نشده است.
از نظر عملی، چشم‌انداز ذخایر جهانی در حال تکه‌تکه شدن است: به‌جای یک چرخش کامل از دلار به بلوک ارزی اصلی دیگر، تنوع‌بخشی کنونی بازتابی از جست‌وجو برای بازدهی افزایشی، ثبات و بی‌طرفی ژئوپلیتیکی است. این مسئله توضیح می‌دهد که چرا ارزهای کوچکتر — که زمانی در پرتفوی رسمی نقش حاشیه‌ای داشتند — اکنون به‌تدریج متداول‌تر شده‌اند، حتی اگر هیچ‌یک به‌تنهایی در موقعیتی نباشد که با دلار رقابت کند.
تنوع‌بخشی تدریجی ذخایر جهانی نشان می‌دهد که تقاضای ساختاری برای دارایی‌های دلاری در حاشیه در حال کاهش است، هرچند نبودِ جایگزینی روشن، فشار کوتاه‌مدت بر دلار را محدود می‌کند. جریان‌های سرمایه به سمت ارزهای کوچکتر گروه ۱۰ و بازارهای نوظهور ممکن است از دلار استرالیا، دلار کانادا و برخی ارزهای منتخب بازارهای نوظهور پشتیبانی ضمنی ایجاد کند.
